bofrs's Journal, 27 Jan 23

Gefeliciteerd! Dat lijf heeft een topprestatie geleverd 🥰 

Gefeliciteerd!! 🥰 

Gefeliciteerd 🙌🏻 

Gefeliciteerd! Neem de tijd voor je herstel ❤️ het is een flinke optater voor je lijf inderdaad. Dodo wat een ontactische rotopmerking 🤦‍♀️ 

Huh? Komt mijn reactie serieus over als een ontactische rotopmerking? 😱 Dan verwijder ik hem. Want dat is niet mijn bedoeling. 😳  

Het kwam op mij depressief over, vandaar dat ik het me oprecht af vroeg.. Maar bij deze dan mijn oprechte excuses.. 😥 

Ik heb nooit bewust een rotopmerking naar iemand gemaakt.. 🥺 

Of bewust iemand willen kwetsen.. Ik schrik me echt rot.. sorry.. 😳 

Dappere, wij die je al langer kennen wéten dat jij nooit bewust iemand zult kwetsen. Ook ik zat te twijfelen wat ik van de tekst moest denken of hoe het te interpreteren......❤️ 

nu ben ik wel benieuwd welke opmerking het was.. haha ik heb hem niet gezien, denk ik.. ik ben niet depressief hoor.. haha en ik heb ook niet zelf het kind ter wereld gebracht.. ik kan jullie allen vertellen dat het voor de partner in kwestie ook niet niks is om een kind te krijgen en dat je daardoor ook weinig tijd en moeite neemt/krijgt om goed voor jezelf te zorgen. die korte nachtjes en stress zorgen voor een minder gevarieerd en een veel zoeter eetpatroon.  

❤️ 

Oh nee joh! Je bent zelf niet bevallen dus? 😂 Dankjewel voor je verhaal, en fijn dat je er naar vraagt. 🤗 Het heeft tot nu door mijn hoofd gespookt, omdat het een vraag was uit bezorgdheid, in mijn ogen kan een ‘vraag’ al geen ‘opmerking’ zijn, laat staan tactloos en rot of gemeen of iets dergelijks overkomen. Ik begreep het dus al niet. 😬 De vraag die ik stelde, blijkbaar onjuist de tekst geïnterpreteerd, was ongeveer: “Ben je niet gelukkig dat je moeder bent geworden?” Met de intentie van bezorgdheid omdat ik dacht dat je misschien een postnatale depressie had of zo.. Dus echt absoluut niet tactloos of rot bedoeld. 🤗  

Alsnog veel geluk met elkaar. 🥰 

dappere dodo, die vraag vind ik ook helemaal niet rot. ik vind het zelfs een zeer terechte en goede vraag. Het moeder zijn moet altijd alleen maar "leuk, geweldig en fantastisch" bevonden worden. althans dit is wat je blijkbaar hoort te zeggen over het "wondertje" wat jou die roze wolk komt bezorgen. ik ben van mening dat we er best bij stil mogen staan dat het echt niet (voor iedereen) een rooskleurige verandering is. in mijn geval vind ik het heel erg pittig, zwaar en echt wennen. de roze wolk is hier niet in huis geweest, ook niet bij mij vrouw (die bevallen is). wanneer we dit bespreekbaar proberen te maken, wordt dit vaak van tafel geveegd of wordt er gezegd dat je er zoveel voor terug krijgt. vooralsnog zijn mijn vrouw en ik van mening dat het vooral veel investeren is. Ja, we hebben er zelf heel bewust voor gekozen, maar je weet niet wat je kunt verwachten, hoe het gaat zijn en hoe je er zelf op reageert. er zijn ook leuke momenten hoor, maar de afgelopen maanden vonden wij vooral heel zwaar.  

Als iemand mij na één van mijn 3 bevallingen/ zwangerschappen als reactie op een uiting van mijn onvrede op de weerslag die het had op mijn lichaam, zo'n suggestieve vraag als "ben je niet blij dat je moeder bent geworden?" had gesteld, kon 'ie een veeg uit de pan verwachten. De toevoeging "niet" geeft het een bepaalde lading. Het enige wat ik deed, is me proberen te verplaatsen in de ander met de ervaring die ik heb. Maar zo te zien, heb ik het helemaal verkeerd begrepen en gaat het hier om de papa. Alsnog een intensieve tijd, ook voor de partner.  

Partner is natuurlijk ook niet altijd papa.. 

fijn om te horen dat het ook bij anderen niet altijd rozengeur en maneschijn is en fijn dat anderen ook willen delen als de roze wolk uitblijft! ik ben niet de papa. ik ben de moeder, alleen niet de bevallende moeder. 

Nou hou ik op hoor, ik zie 't nu 🤦‍♀️ tactloos he 

Ik had door je profiel plaatje, en het feit dat je bij een eerdere post had gezegd ongesteld te zijn geworden ( had ik niet onthouden maar terug gelezen omdat ik nog naarstig op zoek was naar eerdere zwangere posts🙈🙈) al het idee dat je niet de papa was. Ook mijn blauwe wolk was de eerste jaren inktzwart waardoor ik ook de blijdschap voor mijn man aardig wist te vergallen. Nu, 11 jaar later, ben ik me nog steeds erg bewust van de gaten die ik heb gecreëerd in de band tussen mij en onze zoon.  

smootylaatmaar, wat rot! weet je ook waardoor het kwam dat je geen blijdschap voelde of is het gewoonweg omdat het zwaar was?