Esra_1997's Journal, 14 Oct 17

Hier ook hoor! Krijg vaak de opmerkingen "Maar jij bent toch al slank? Waarom wil je afvallen" "Dat mag jij niet eten hé" "Mag jij dat wel" Eerst ging ik er altijd fel op in maar nu maakt het me niks meer uit! 

Heel herkenbaar! “Er blijft niks van je over zo”, “Je moet niet meer kwijt raken hoor!” Of het ergste “wat ongezellig” als ik dat ongezonde bier eens skip.. 

Ja heel herkenbaar, heb vanmiddag een verjaardag.. zal de opmerkingen eens gaan tellen☺️ Bij mijn man is het nog veel erger, hij is met zijn 1.84 en 66 kilo nou niet bepaald aan de zware kant. ☺️ Maar al tijden niet lekker in zijn vel, moe, lusteloos, enz. Dus hij eet nu ook met mij mee, dwz, dus geen bewerkt eten, vooral geen suikers, minder khd, meer groente en fruit enz. Hij is 2 weken bezig en merkt al aanzienlijk verandering! Veel meer energie! Super dus, Maar dat een man van 66 kilo dus geen taart en chips eet, tja, dat lijkt wel de 8e hoofdzonde.. gelukkig is een gezond lijf en een algeheel goed gevoel veel belangrijker dan wat een ander zegt.. je doet het voor jezelf! 

Het ergste vind ik nog als mensen zeggen dat je te mager wordt, terwijl dat niet zo is !! Zelf heb ik dan de neiging om weer lekker te gaan snoepen, dat is helaas mijn valkuil😓 Met als gevolg dat ik weer aankom😣 

Zooo herkenbaar 😪 

Ze zijn misschien jaloers 😜 Toen ik nog jong was ( jaar of 28) vond ik mezelf te dik. Iets zwaarder dan nu. Ik ben toen als een gek gaan lijnen. Binnen de kortste keren ruim 10 kg eraf. Ik sloeg toen wel door. Leefde op een mandarijntje. Een collega zette een pot drop voor me neer. Vreten vrouw! Hij had gelijk. Zo kon het niet. Veel zwaarder ben ik niet geworden. Pas na de geboorte van mijn tweede bleef het eraan zitten. In de loop van de jaren veel gejojoot. Ruim 90 kg tot 70. En ertussen natuurlijk. Nu 65 kg en dat wil ik echt blijven. Zo is het prima bij mijn lengte. Ik ben 1.68. Ik heb het helemaal voor mezelf gedaan. En gek genoeg zeggen mensen nu: dat is niet goed voor je! Als grapje. Ik had het liever gehoord toen ik zwaarder was. We zijn bikkels!!!!! 

Of deze reactie over sporten: "Ja, maar jou gaat dat allemaal gemakkelijk af omdat je slank bent." Ja duh! Dat is ook niet vanzelf gekomen, evenals die conditie. Maar zo'n opmerking komt dan van een eeuwig lijnende (not) jaloerse 'vriendin', die zelf ook nog eens liever op d'r kont zit dan dat ze wat aan zichzelf doet, lang leve alle mogelijke excuses. Ik trek me d'r nix meer van aan. Mensen die er qua ontwikkeling niet klaar voor zijn, leer je toch niks.  

Maar eigenlijk was het grootste verschil zichtbaar in 2013 toen ik in 16 weken 16 kilo afviel. Toen reageerde mensen wel: mooi slank. Maar de laatste jaren gaat het steeds om een kleiner aantal kilo's dus dat valt niet zo op, mensen lijken het niet op te merken. Nou heb ik altijd heel veel gesport en let ik al ruim 30 jaar op m'n voeding in zake gezondheid. Ik heb door ernstige trauma's heel licht gewogen (49 kg bij 1.76m) en het zwaarste wat ik was (zonder zwangerschap) was 81 kilo door medische oorzaken. Ik heb mezelf ook nooit toegestaan om zwaarder dan dat te worden, juist om te voorkomen dat ik mezelf alleen maar ongezonder maakte en er uiteindelijk ook echt niet mooier op zou worden als ik dan weer zou afvallen. Zo veel bewustzijn had ik gelukkig altijd al wel. 

Zo herkenbaar!! Ik word er ook echt helemaal kriegelig van. Ben ik lekker bezig om een gezond gewicht te bereiken (maar had ik officieel nog een beetje overgewicht), kreeg ik meteen van meerdere kanten om de oren dat ik moet oppassen dat ik niet door moet slaan. Waarom wordt er voor mij, voordat er überhaupt een probleem is, al ingevuld dat ik dit zou doen? En ik was/ben gewoon lekker bezig, waarom gelijk er zo'n bijsmaak aan hangen? Zucht... 

Bijzonder inderdaad dat mensen zich wel zorgen maken als je gezond eet, sport en afvalt en dit vergeten in de periodes dat je leeft op de inhoud van de koektrommel en de snoepjespot. Dan schijn je het uit te mogen zoeken 😂 ik weet wat ik voortaan ga zeggen tegen mensen die de snoeppot induiken 😜