Öfkem sınırlarımı korudu,bana has bir üzüntüm var.. Kolay olmadı ama o büyüttü beni. Elimden gelenle aklımdan geçenle, hayatımda kalanla, benden gidenle ,gözümde tütenle Ben benim. O şarkıyı bir kere daha dinleyeyim diye işe geç kalmayı göze alışımla Benim . Ben sabah erken kalkacakken gece kendine bir kahve daha yapışımla kendimim. Bazen olmadık bir yerde gülme krizine yakalanırım,hayal kurarım ;kırılan hayallerle yaptığım yollarda, kırılan hayallerden döndüğüm yollarda kendime çıkar benim. Hiç beklenmedik bir anda sıkı sıkı sarılan da oldu en çok ihtiyaç duyduğum zamanda yüzüme bakmayan da.. Bana iyi gelmeyeni görmeyi, benim olmayan yollardan dönmeyi, kendime şefkat vermeyi öğrendim. Kırıldm yapıştırdım, dağıldım toparladım eskidim yenilendim .Ben olmayı öğrendim.... Ben bu dünyaya beklenti olmaya gelmedim, başkası olmaya gelmedim, ezberleri yaşamaya gelmedim hep aynı şarkıyı dinlemeye gelmedim hep yük taşımaya gelmedim. Ben kendim olmaya geldim
